Filed under: Historie
Historisch gezien heeft geen enkel volk zo een doorgronde studie gedaan als de Chinezen. Zij noemen het de siang mien en door deze wetenschap kan je het karakter van iemand ‘lezen’. Gezichtlezen is al meer dan 3000 jaar een belangrijk aspect in China. Iedereen die al eens in China is geweest zal het staren al opgemerkt hebben, maar dat is hoogstwaarschijnlijk je karakter dat word geanalyseerd. Volgens de siang mien zijn een hoog voorhoofd, rechte neus, vlezige neusvleugels, dikke oren, ronde kin begerenswaardig. Het is een oude kennis die de dag van vandaag nog steeds word overgedragen.
“Het verlangen van de mens om iets over zijn persoonlijke lot te weten te komen, is al zo oud als de mensheid zelf. Daarom mag het niet verbazen dat de Chinese gelaatkunde haar oorsprong meer dan drieduizend jaar geleden vond. Al in de tijd van Confucius, de grondlegger van de Chinese godsdienstige leer, was Siang Mien, de kunst van het gezicht lezen, tot volle bloei gekomen. Van Confucius is de wijsheid overgeleverd: een kind kan niets aan zijn gezicht doen, een volwassenen is echter zelf verantwoordelijk voor hoe hij eruitziet. De kennis van de Siang Mien werd steeds als een geheim bewaakt en van generatie op generatie overgedragen -van leermeester op zijn leerlingen. Er bestonden ook al tamelijk vroeg boeken over deze leer, waarin de veelzijdige wijsheden van de waarzeggerij en gelaatkunde opgetekend waren. Ze waren uitsluitend voor de Chinese keizer toegankelijk en werden als een schat bewaakt.
Hoezeer de heersers door de kunst van het lezen van gezichten beïnvloed werden, toont het voorbeeld van keizer Tsin-che Wong, die in het jaar 221 voor onze tijdrekening over het Rijk van het Midden heerste. De machtshongerige despoot liet in zijn land diverse boeken en teksten verbranden – deels onschatbaar kostbare geschriften uit de confuciaanse tijd, waaronder boeken over de gelaatkunde. De reden: aan de hand van die geschriften zou het mogelijk zijn geweest om hem als kwaadaardige en achterdochtige tiran te ontmaskeren. De angst voor de ontdekking van zijn ware karakter ging zo ver, dat hij ook resoluut weigerde zich te laten portretteren door zijn hofschilder, zoals het toenmalige gebruik vereiste. Op zijn bevel moest er een heel ander portret van hem geschapen worden: met een gezicht dat alle geluk belovende kenmerken vertoonde en zijn onderdanen goedheid en welwillendheid diende voor te spiegelen. Een groot deel van wat tegenwoordig siang mien bekend is, werd mondeling overgeleverd. Die oeroude kennis werd later aangevuld door inzichten van siang-mienmeesters die over de wereld reisden om de gezichten van mensen in vreemde landen te bestuderen. De siang mien leeft voort omdat het gezicht als spiegel van de ziel tot op vandaag niets aan zijn onthullende kracht heeft ingeboet.
Ook het medische aspect van siang mien mag niet vergeten worden. In de Chinese geneeskunde incorporeert een behandeling altijd ook de analyse van het gezicht.”
( Chi An Kuei, De kunst van het gezichten lezen, België, Deltas, zd, p.7- 8 )
1 reactie so far
Plaats een reactie
HET ONZICHTBARE ACHTER HET ZICHTBARE 
Proficiat. Erg goede inhoud en een pakkend plaatje.
Reactie door Marco Kruijshaar juni 27, 2009 @ 1:51 pmZoals je in de tekst zegt: “het gezicht als spiegel van de ziel tot op vandaag niets aan zijn onthullende kracht heeft ingeboet”
Gezichtlezen is nog steeds erg actueel en bijzonder interessant.